Κωνσταντίνος Τέλιος, Πέντε ποιήματα
Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΕΙ
Κανονικά δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται
τα βράδια η είσοδος στην αγορά όχι
δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν πράγματα
που δεν επινοούνται από κανέναν
μια γάτα ενδέχεται να κυνηγάει
το βγαλμένο μάτι ενός προβάτου
ένα ποντίκι να αγωνίζεται ενάντια
σε ένα χέλι που αρνείται να πεθάνει
μια γυναίκα να ηδονίζεται χτυπώντας
τα τακούνια της με νόημα στο φόβο
Κανονικά δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται
τα βράδια η είσοδος στην αγορά όχι
γιατί δεν είναι βέβαια μόνον αυτά
υπάρχουνε πολύ πολύ χειρότερα
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι αυτός
αυτός που μόνος του πάει και κρεμιέται
από τα τσιγκέλια ή πάει με ευλάβεια
και βάζει το κεφάλι του στον πάγκο
του χασάπη ή κρύβεται ανάμεσα στα σφάγια
ο νους του πάει σκέπτεται τις αγελάδες
Όχι αυτό δεν έπρεπε να επιτρέπεται
καλά όλα τα υπόλοιπα μα όχι αυτό
αυτό θα έπρεπε να απαγορεύεται
διά ροπάλου
-
Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ
Αυτό το θέμα δεν ξεκαθαρίστηκε ποτέ
ποιος ήταν ποιος δεν ήταν πότε ακριβώς
έπαψε να υπάρχει εάν κάποτε υπήρξε
δεν το μάθαμε ποτέ άλλωστε
Δεν έμοιαζε να έχει μόνιμη στέγη ούτε
Οι υποθέσεις μας φαινόταν να τον αφορούν
Ερχόταν έπραττε τα δέοντα έπειτα χανόταν
αθόρυβος έως ανυπαρξίας μη ορατός
έως τα όρια του εκμηδενισμού αυτός
είχε μόνο μια μανία γνωστή
με τα τριαντάφυλλα και
τι να πει κανείς
Δεν γίνεται να συμφωνείς
ή να διαφωνείς με τα ρόδα
-
ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ
Να κόβετε τους Νάρκισσους πριν μαραθούν
δεν έχουνε καμιά δουλειά να μένουν
στους αγρούς για να πεθαίνουν
Να κόβετε τις Αμαρυλλίδες να τις προσφέρετε
σε έκτακτες κυρίες και στη μητέρα
το σπίτι να στολίζετε να έχετε
κόκκινο τριαντάφυλλο στο στήθος
και τέλος πάντων με έναν τρόπο ευνοϊκό
προς τα συμφέροντά σας εάν πρόκειται
για Ίριδες για Ντάλιες ή Φιλαδέλφους
ή για ωραίες Βερονίκες ούτε λόγος
Καθήκον άλλωστε να σώσει κανείς το σαρκίο του
και να το σώσει τώρα αμέσως
Τα Ηλιοτρόπια δεν θα διαφωνούσαν πως
Αυτό αν μη τι άλλο είναι βεβαίως
Το θέλημα της φύσεως
-
ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ
Του είναι πλέον προφανές
πως έχει αρχίσει να γερνάει
νιώθοντας τόση στοργή
για το άσπρο του πουκάμισο
έτσι όπως κάθεται σιδερωμένο
πάντα στο ίδιο παγκάκι
ολόλευκο μέσα στον κήπο
παρατηρώντας και καπνίζοντας
-
ΑΞΙΩΣΕΙΣ
Πόσο πρέπει να σωπάσει λοιπόν κανείς
πόσο πρέπει να αφήσει τον άνεμο
να περνά ανάμεσα από τα άνθη
και τα φύλλα της αμυγδαλιάς
πόση μα πόση σιωπή
Τόση όση χρειάζεται για να το εμπεδώσει
ότι έτσι ή αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ
να καταφέρει να πει τίποτε
περισσότερο από αυτόν
τον ίδιο τον άνεμο
Λες και είναι λίγο να αξιώνει
κανείς τον άνεμο
-—
[Χρυσόψαρο στην τσέπη, 2009]
Ο Κώστας Τέλιος είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος βρέθηκε σε λάθος μέρος και συνάντησε λάθος πρόσωπα οπότε κατηγορήθηκε για εγκλήματα που ούτε διανοήθηκε να κάνει ποτέ. Ένας διανοούμενος δάσκαλος από τα χείλη του οποίου κρέμονταν οι μαθητές του. Στα 35 χρόνια της υπηρεσίας μου από τα οποία τα 20 σε Διευθυντική θέση 12θεσίου Σχολείου, δεν ξανασυνάντησα άλλον με τα δικά του χαρίσματα, την ευρυμάθεια και την παιδαγωγική κατάρτηση. Κρίμα που η παιδεία έχασε έναν τέτοιο δάσκαλο μιας και του έχει απαγορευθεί να ξαναδιδάξει.
Σεραφείμ Χατζόπουλος (εβδομηνάχρονος πλέον)
Σχόλιο του Σεραφείμ Χατζόπουλου — 15/11/2013
http://teflon.wordpress.com/